Η ιστορία της οικογένειας Κάζη έχει καταστεί δυνατόν να αποτυπωθεί μόνο από το 1825 και μετά.

Εξαιτίας της επανάστασης του 1821 κατά της τουρκικής κατοχής, στην ηπειρωτική Ελλάδα , η οποία τμηματικά επεκτάθηκε στην βόρεια περιοχή των Βαλκανίων, η οικογένεια Κάζη εκτοπίστηκε από την κατοικία της στο όρος Καζδαγλί  της Μικράς Ασίας εξαιτίας της ελληνικής εθνικότητάς της, και έφτασε σαν πρόσφυγας στην κωμόπολη Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης.

Ο αρχηγός της οικογένειας, Δημήτριος Κάζης (1830-1891), ήταν έμπορος φαρμακευτικών δρογών, βοτάνων και ιατρικών παρασκευασμάτων, μεγάλο μέρος των οποίων φαίνεται ότι εισήγαγε από τη Γαλλία.

Ο Δημήτριος Κάζης δεν είχε ανώτατη μόρφωση αλλά μιλούσε τη γαλλική γλώσσα και πίστευε στην μεγάλη αξία της μόρφωσης και της εξειδικευμένης εκπαίδευσης. Επιθυμία του ήταν, όλα τα παιδιά του να φοιτήσουν σε πανεπιστήμιο.

Ο γιος του, ο Αριστείδης Δ. Κάζης (1860-1942) σπούδασε Φαρμακευτική και ίδρυσε το πρώτο πραγματικά επίσημο φαρμακείο στις Σαράντα Εκκλησιές το 1885.

Η οικογένεια Κάζη εξεδιώχθη για μία ακόμη φορά από την πατρίδα της και εγκαταστάθηκε πάλι σαν πρόσφυγας στην Κομοτηνή το 1923 όπου ο Αριστείδης Α. Κάζης ίδρυσε νέο φαρμακείο ενώ η οικογένεια είχε χάσει όλη της την περιουσία για μία ακόμη φορά.

Ο Αριστείδης Δ. Κάζης είχε 6 γιους εκ των οποίων ο Μιχαήλ Α. Κάζης (1900-1961) και ο Κωνσταντίνος Α. Κάζης (1901-1980) έγιναν Φαρμακοποιoί, ο Αριστόδημος Α. Κάζης (1910-1972) σπούδασε ιατρική και έγινε Ιατρός ενώ οι Φλώρος Α. Κάζης (1912-1988) και Χρήστος Α. Κάζης (19215-1998) έγιναν φαρμακέμποροι. Ο πρωτότοκος γιος του, Δημήτριος Κάζης (1895-1977) που είχε φοιτήσει στην Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη, ήταν ο μόνος ο οποίος δεν ακολούθησε το Φαρμακευτικό Λειτούργημα και έγινε δικηγόρος.

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κωνσταντίνος Α. Κάζης ίδρυσε φαρμακείο στην Δράμα, από όπου εξεδιώχθη υπό τραγικές συνθήκες από το βουλγαρικό στρατό κατοχής και υποχρεώθηκε να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη όπου, παρά την πείνα και τους κινδύνους του πολέμου, την στρατολόγησή του ως αξιωματικού του υγειονομικού, και την εν τέλει φυλάκισή του από τον γερμανικό στρατό κατοχής, ίδρυσε φαρμακαποθήκη η οποία άρχισε να προμηθεύει φαρμακεία σε ολόκληρη την Ελλάδα καθώς και κρατικά και στρατιωτικά νοσοκομεία. Ήταν ο πρώτος ο οποίος εισήγαγε την πενικιλίνη υπό μορφή ιδιοσκευάσματος, στην Ελλάδα από τις Ηνωμένες Πολιτείες,  με αποτέλεσμα, να σωθούν χιλιάδες ζωές κατά τη διάρκεια του πολέμου και αμέσως μετά τον τερματισμό του.

Μετά το τέλος του πολέμου, το 1947, ο Κωνσταντίνος Κάζης ίδρυσε την Φαρμακαποθήκη Κωνσταντίνος Α. Κάζης στην κεντρική οδό της Θεσσαλονίκης Βενιζέλου αρ. 12, σε ένα ιστορικό κτίριο που εξακολουθεί να ανήκει στην οικογένεια Κάζη.

Ο Κωνσταντίνος Α. Κάζης είχε έναν γιο τον Μιχαήλ Κ. Κάζη, ο οποίος είναι Φαρμακοποιός και ο οποίος διευθύνει αυτήν την Φαρμακαποθήκη σήμερα.

Άλλα επίλεκτα μέλη της οικογένειας τα οποία έλαμψαν στον τομέα της Υγείας  είναι ο Αριστείδης Δ. Κάζης, καθηγητής της Ιατρικής και Αντιπρύτανης του Α.Π.Θ. και ο Νέστωρ Δ. Κάζης ,  Φαρμακοποιός.

Σήμερα η Φαρμακαποθήκη ονομάζεται ΚΑΖΗΣ ΕΛΛΑΣ Α.Ε. και διευθύνεται από τον Μιχαήλ Κ. Κάζη ως Πρόεδρο, τον  Κωνσταντίνο M. Κάζη ως Αντιπρόεδρο και τον Ιωάννη M. Κάζη Φαρμακοποιό και Διευθυντή Ανάπτυξης της εταιρίας.

Οι Κωνσταντίνος Μ. Κάζης και Ιωάννης M. Κάζης  συνιστούν την όγδοη γενεά στην ιστορία της οικογένειας Κάζη στον κόσμο των Φαρμάκων και της μεγαλύτερης πρόκλησης στη ζωή του ανθρώπου που είναι η Φροντίδα της Υγείας.

Συλλογή Φωτογραφιών